Guga Baúl schept in zijn allereerste volavond-theatershow een parallel universum waarin de BV’s misschien dezelfde zijn, maar zichzelf overstijgen.

Wanneer Guga in de huid kruipt van Sergio Herman, Jan Becaus of Geert Hoste, allemaal meesters in hun vakgebied, verheft hij bewonderen tot een heuse stiel.

Die stiel bestaat erin ‘zichzelf te verplaatsen in het denken van die meester en zodoende zijn gedragingen en stem over te nemen.’ Ziedaar de definitie van maestroloog, een kunst die Guga, toevallig de bedenker ervan, tot in de diepste vezels van zijn wezen beheerst.

Vraag dat maar aan mevrouw Gunter Lamoot: “Met het licht uit”, bloosde ze, “zou ik niet weten of nu de echte Gunter of de andere naast me in bed ligt.”

Zo ver zou Guga zijn bewondering nu ook niet drijven, maar u houdt er toch maar beter uw hoofd bij als u hem live aan het werk ziet. Want zonder hulp van make-up of pruiken metamorfoseert hij probleemloos van Jan Becaus via Raymond van het Groenewoud naar Tom Boonen of Ozark Henry. En weet hij uit die gave charmante comedy te puren. Op het podium voelt Guga zich als een onmogelijk te vangen vis in het water. Het is trouwens daar dat hij werd ontdekt. En dat kunt u nu ook doen. Maar pas op: voor u het beseft, kruipt hij ook in úw huid…